مقدمه:
بیوفیدبک وسیله‌ای برای نشان دادن فعالیت فیزیولوژیک عضلات بدن به صورت همزمان (Real Time)، با هدف کمک به بیماران برای یادگیری و نیز تمرین پروسه‌های ریلکسیشن است؛ همچنین این وسیله برای کمک به یادگیری چگونگی فعال (منقبض) کردن عضله، با هدف بهبود قدرت و استقامت عضالت کف لگن و اصلاح الگوهای سینرژی عصبی عضلانی طی جلسات فیزیوتراپی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با نشان دادن تون مناسب و بهینه عضله به کمک بیوفیدبک به بیمار، میتوان او را در ریلکس کردن و کنترل میزان تون و انقباض عضله هدایت نمود. در حقیقت استفاده از بیوفیدبک به یادگیری حرکتی کمک می‌کند. امروزه انواعی از بیوفیدبک به صورت رایج در کلینیک استفاده می‌شوند تا به انقباض صحیح و بهینه عضلات کف لگن کمک کنند. به هرحال بیوفیدبک به خودی خود یک درمان نبوده و ابزار کمکی در کنار درمان می‌باشد. در آموزش عضالت کف لگن، هم EMG سطحی، EMG واژینال و رکتال (آنال)، و هم ابزارهای اندازه‌گیری فشار واژینال و آنال برای آگاهی بیشتر بیمار از عملکرد عضلات و پیشرفت وی و نیز انگیزه‌دهی در طی تمرین استفاده می‌شوند.
طی روند ارزیابی (تاریخچه گیری، معاینه بالینی، پر کردن پرسشنامه و …)، فیزیوتراپیست به کمک بیوفیدبک الگوهای رفتاری، زمانبندی و میزان فعالیت عضلانی را برای او آشکار ساخته و با توجه به اختلال عملکرد تشخیص داده شده، وی را به حداکثر انقباض عضلات کف لگن، حفظ انقباض و یا رها کردن و ریلکس کردن عضلات تشویق می‌کند تا در نهایت الگوهای صحیح سینرژی عصبی عضلانی، ایجاد و غالب شده و یادگیری صورت گیرد. استفاده از بیوفیدبک برای دستیابی به حداکثر انقباض (از نظر شدت و مدت) و ریلکسیشن می‌تواند از نقطه نظر درمانی مهم باشد.
Kisner C, Colby L A, and Borstad J. Therapeutic exercise: foundations and techniques. 2017
Bo, K, et al. Evidence-Based Physical Therapy for the Pelvic Floor-E-Book: Bridging Science and Clinical Practice. 2014: Elsevier Health Sciences
